Ik weet en voel dat Jezus
elk moment van de dag bij mij is

Ik kon aan niets anders meer denken dan dat ik die vergeving ook heel graag wilde en dat ik met Jezus verder wilde leven. Ik raakte die middag overtuigd dat ik dit geloof en deze weg ook zelf wilde gaan.

Ik ben als moslim geboren en heb van mijn ouders geleerd wat geloven volgens Islam betekent. We baden 3 keer per dag en op speciale dagen ook midden in de nacht. En ook Ramadan werd gehouden. Toch waren mijn ouders niet heel erg streng. Ze gingen soms naar de moskee, ik ook, maar niet vaak.
Totdat ik ging trouwen. De familie van mijn man was streng orthodox. Zo was het bijvoorbeeld verboden om TV te kijken, ik mocht niet met mannen praten, moest met een zwarte hoofddoek naar buiten gaan. Ik mocht niet werken als kapster, want dat was een slecht beroep. Ik moest thuis blijven en voor mijn zoon Ali zorgen. Ik mocht niet alleen naar buiten gaan, alleen met iemand samen.
Hierdoor ging ik me afzetten tegen al die regels. Maar ik durfde dat niet te zeggen, tegen niemand. Want ik wist wat het antwoord op elke vraag zou zijn: dat hoort zo.
Ik woonde bij de familie van mijn man en elke dag werd voor mij beslist wat ik wel en niet mocht doen. Ik mocht ook niet naar muziek luisteren. Elke dag hoorde ik wat ik allemaal niet mocht doen. Dat ging me heel erg tegenstaan.
Na ongeveer 2 jaar besloot ik op te houden met bidden, maar ik liet dit niet merken. Ik wilde geen moslim meer zijn, maar bleef wel in God geloven.

De eerste keer dat ik serieus over Jezus hoorde was in Nederland, in AZC Gilze in 2014. Ik was daar en werd uitgenodigd voor een Bijbelstudie. Na een maand werd ik overgeplaatst naar AZC Leersum. De eerste maanden was ik zo verdrietig en down dat ik niet naar de Elim kerk ging. Maar twee zusters, L. en S. nodigden mij wel uit. Er was ook een Bijbelstudie bij S. op de kamer, maar ik ging daar eerst niet heen. Ik wilde zelf alleen onderzoeken wat het christelijk geloof was. Ik wilde geen regels meer, maar zelf proeven en dan zelf beslissen wat goed voor mij was.

In september ging ik voor het eerst mee naar de samenkomst op Elim, toen L. gedoopt werd.
Toen S. van kamer verhuisde en naast mij kwam wonen, ging ik naar de Bijbelstudie bij haar op de kamer. En ook naar de lessen van Gijs uit het boek ‘Doelgericht Leven’. Ik kon daar veel vragen stellen. S. bad elke avond. Ze vroeg mij dan ook om te komen en zei altijd tegen me dat ik moest bidden dat Jezus in mijn hart kwam wonen. Dan zou de rest vanzelf goed komen. Dat ging ik doen en zo begon ik tot Jezus te bidden. Ik had heel veel problemen met mijn asielaanvraag. Ik werd zo angstig en bang van alles dat ik ziek werd en werd opgenomen in de psychiatrie. Ik ging daar vaak in de stiltekamer een kaarsje opsteken en bidden. Ik zei dan: ‘Jezus, help mij alsjeblieft, ik weet niet wat ik moet doen.’

Op de dag dat ik de brief kreeg dat ik Nederland moest verlaten, was de dochter van S. bij haar moeder op bezoek. Zij spreekt goed Nederlands en ik vroeg of ze wilde vertalen wat er in de brief stond. Ze las het en zei dat ik wel bij haar mocht komen. Dat was voor mij echt een gebedsverhoring en ik werd veel rustiger.
Ik woon sinds november 2015 bij haar en kon daarom niet meer elke week naar Elim komen, omdat ik nu verder moest reizen. Maar ik ging en ga twee keer per maand. In mijn hoofd bleef ik erg druk bezig met alles wat de familie van mijn man me had aangedaan, vooral mijn zwager. Ik was erg kwaad op hem en dit zat voortdurend in mijn hoofd. Ik probeerde hem te vergeten en vergeven, maar het lukte niet.

Toen kwam ik op 29 maart 2016 op een samenkomst bij de christelijke gemeenschap Overhoop. Daar sprak broeder Peyman die middag over de vergeving van Jezus en het vergeven van elkaar. Ik werd diep in mijn hart geraakt. Ik wist niet meer waar ik was en wat er gebeurde. Ik kon aan niets anders meer denken dan dat ik dit ook heel graag wilde en dat ik met Jezus verder wilde leven. Ik raakte die middag overtuigd dat ik dit geloof en deze weg van Jezus ook zelf wilde gaan. Vanaf die middag ben ik helemaal vrij geworden van slechte herinneringen, van de hele geestelijke rugzak die ik bij me droeg. Ik ben nu niet meer verdrietig en down, ik weet en voel dat Jezus bij mij is, elk moment van de dag. Alle angst is verdwenen en ik heb hoop voor de toekomst gekregen.
Het belangrijkste in mijn leven is nu dat ik weet en voel dat Jezus altijd bij mij is en voor mij zorgt. Ik kan alles aan hem vragen. Met hem deel ik alle moeilijk dingen en dan krijg ik rust. Hij draagt mij.
Het geloof dat ik nu heb gekregen is geen moeten en geen verplichte regel zoals vroeger in Islam. Ik ben nu vrij, ik mag zelf kiezen. Ik ben helemaal tot mijn doel gekomen door Jezus. Ik vertrouw hem volledig. Ik geloof niet in hem omdat het moet, maar omdat hij mij bevrijdt heeft van angst en depressie. Hij heeft mij uitgekozen, hij is naar mij toegekomen. En nu mag ik door hem leven in de liefde en de vrijheid van God de Vader.

SK 24-06-2015