Ik voelde dat ik overgingin een andere wereld – Elim

Ik voelde dat ik overging
in een andere wereld

Ik dacht: “Er zijn maar twee oplossingen. De hele Islamitische wetgeving moet worden gewijzigd of ik moet een hele nieuwe weg zoeken.” Ik heb voor de tweede oplossing gekozen.

 

Ik ben geboren in Iran. Uit mijn jeugd herinner ik mij bijna niets. Voor zover ik mij kan herinneren is mij altijd geleerd dat ik moslima ben en moet gehoorzamen aan de Islamitische wetgeving. Zo moest ik mij volgens de wet bedekken met een hijab. Volgens mijn ouders moest ik geloven in de Islam. Toen ik ging studeren, had ik veel vragen over de Islam. Bijvoorbeeld: “Waarom hebben mannen overal voorrang en zijn vrouwen tweederangs burgers?” “Waarom krijgen vrouwen maar de helft van een erfenis en mannen 100%? ” “Waarom is in de rechtbank het getuigenis van één man voldoende en is het getuigenis van een vrouw alleen geldig als er twee vrouwen getuigen?” of “Waarom hebben alleen mannen het recht om te scheiden en vrouwen niet?” In onze groep op de universiteit waren een paar medestudenten christen, een minderheid in Iran. Wanneer er geen les was, of in onze vrije tijd spraken wij over ons geloof en onze overtuigingen. Tijdens deze gesprekken en discussies drong het tot mij door dat ik meer over de Islam moest onderzoeken want ik had nog steeds meer vragen dan antwoorden. Ik wilde weten: “Wat zijn eigenlijk de rechten van vrouwen in de Islam?” Ik begon boeken te bestuderen zoals “De geschiedenis van de Islam” , “Vrouwen in de klauwen van Abrahamitische religies” van Ansari en “Nieuwe geboorte” van Shedja Din Shefa.

Wij weten dat in een Islamitische maatschappij de normen en waarden gebaseerd zijn op fundamentele geloofsovertuigingen. Daarom wilde ik precies weten wat mijn plaats als vrouw is in deze maatschappij.
Toen ik de bovengenoemde boeken bestudeerd had, wist ik dat het met vrouwen-rechten in de Islam rampzalig gesteld is. Het is alsof wij helemaal niet bestaan. In een Islamitische maatschappij hebben vrouwen in het geheel geen rechten of waarden. Daarom dacht ik: “Er zijn maar twee oplossingen. 1. De hele Islamitische wetgeving moet worden gewijzigd (dit is ondenkbaar en ook onmogelijk) of 2. Ik moet een hele nieuwe weg zoeken.” Ik heb voor de tweede oplossing gekozen.

Iran erkent officieel drie godsdiensten: Islam, Jodendom en Christendom. Maar het is Christenen en Joden wel verboden om hun geloof te verkondigen of om iemand te bekeren.
Via één van mijn vriendinnen die christen was, heb ik kennis gemaakt met Christus en met het Christendom. In het begin bracht zij briefjes met telkens een ander verhaal uit de Bijbel voor mij mee. Ik las deze altijd heel aandachtig. Al heel snel was ik met mijn hele hart en verstand overtuigd dat de Bijbel leert dat mannen en vrouwen volledig gelijkwaardig zijn. Op een gegeven moment kreeg ik van haar een Bijbel. De Bijbel heeft de deuren van de Waarheid stap voor stap voor mijn ogen en hart geopend. Zoals:
De geboorte van Jezus uit de Maagd Maria.
Het heilige en rechtvaardige leven van Jezus op aarde.
Het lijden en de straf die Jezus in onze plaats heeft verdragen.
Het offer en het vergoten heilige bloed van Jezus aan het kruis voor onze zonden.
Boven alles: De opstanding van Jezus uit de dood.
Dit maakte allemaal een heel diepe en hoopvolle indruk op mij.

Na enige tijd kwam ik in contact met ondergrondse huiskerken en daar begonnen wij te leren over het Licht en de Vrede van Jezus Christus. Ook keken we thuis naar christelijke satellietzenders zoals ‘Verlossing’ of ‘Liefde’. Na drie tot vier maanden kwam ik tot innerlijke overtuiging en rust. Tijdens één van de huissamenkomsten heb ik mij laten dopen. Het moment van mijn doop was iets heel wonderlijks. Ik voelde dat ik overging in een andere wereld, vol van blijdschap, liefde en licht, in de wereld van Jezus Christus, de Vredevorst. Ik was er enorm trots op dat ik nu een christen was. Ik had een nieuwe identiteit gekregen. Daarna begon ik het Goede Nieuws aan anderen te vertellen, te beginnen bij mijn eigen familie.
“Here Jezus Christus help mij dat ik U eeuwig dankbaar blijf. Uw belofte is de waarheid! Ik ben in U en U in mij tot in eeuwigheid. Amen”

Nahid Derjaiy